| <บทความ>

ขโมยทำเงินพร้อมด้วยอุปกรณ์มูลค่าประมาณ 4,000 เหรียญรวมถึง Canon 6D Mark II ที่จับแบตเตอรี่ Tamron 70-200 มม. f / 2.8 Di VC G2, Canon 24-105 มม. f / 4 IS L, Teleconverter 2x สรรพสิ่งแคนนอน, Canon 50 มม. f / 1.8, แฟลช Canon 430EX, ขาตั้งกล้อง Manfrotto, และกระเป๋าย่ามสะพายหลังกล้อง Lowpro

ฉันได้รับความเสียหายมันแย่กว่านั้นคืออันที่จริงที่ฉันมี 19 ไม่ล็อคทางเข้าออกของฉันเลี่ยนเป็นความโง่เขลาสิ่งของฉันเองที่ทำให้ลูกฉันจำต้องเสียค่าใช้จ่าย

ฉันโทรหาตำรวจทันทีด้วยกันยื่นรายงานพนักงานทำไม่ได้ 19 ดูเหมือนว่าจะมั่นใจแหวอุปกรณ์จะเปิดขึ้นกล้องที่ถูกขโมยไม่ค่อยได้กลับไปหาเจ้าของตามเหตุผล แต่น่าเสียดายแห่งฉันเรียก บริษัท ประกันภัยของดีฉันเพื่อดูเกี่ยวข้องการเคลมปรากฎว่าการลบลดหย่อนของดีฉันสูงเกินไปที่จะชี้ให้เห็นถึงความเป็นจริงเราเองก็ไม่สามารถจะหักเงินปริมาณที่หักออกขนมจากกระเป๋าได้

ดังนั้นอีฉันจึงหวนกลับเข้าไปข้างในอีกครั้งรินแก้ว Bulleit rye ให้ตัวเองกับสะท้อนเนื้อความโง่เขลาที่นำไปสู่สภาวะใจของอิฉันไม่มีใหม่.

ในที่ช่วงอาทิตย์ต่อมาดีฉันตัดสินใจดุฉันเปล่าสามารถทิ้งกล้องวางที่เจ้าหน้าที่ตำรวจเพื่อแสวงกล้องสรรพสิ่งฉันได้ฉันเริ่มหมกมุ่นกับดักการสำรวจ craigslist, ตลาด Facebook, OfferUp, LetGo ด้วยกันตลาดตัวสำรองออนไลน์อื่น ๆ ที่ดีฉันนึกออกดิฉันตั้งค่าการรุ่งแจ้งเตือนงานค้นหาในชุดเหล่านี้และได้รับอีเมลเมื่อใดก็ตามสถานที่มีสารบาญใหม่อยู่ขึ้นครบครันคำแหว 1C; canon1D;หรือ 1C; camera1D;ณชื่อเรื่อง

ดีฉันได้รับอีเมลหลายสิบฉบับแม้แต่ครั้งเดี่ยวสำหรับ 6D Mark II แห่งมีมนุษย์โพสต์ไปอีกทั้ง Craigslist26 แต่มันไม่ใช่สิ่งของฉันมันไม่ได้มีขึ้นกับอิฉันในเวลานี้แห่งหนบางคนอาจจะงี่เง่าเหมาะจะจำนำอุปกรณ์สิ่งของฉันร้านขายของจำนำโดยรวมต้องใช้สำเนาบัตรประชาชนของคุณและประกอบด้วยกล้องวิดีโอจัดการอยู่ตลอดเวลาดังนั้นอิฉันจึงตรวจสอบร้านแปะโป้งใด ๆกาลเวลานั้น

ภายหลังผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ผ่านจากไป 14 เต็มไปด้วยการมองเห็นโอกาสในการถ่ายภาพกับจากนั้นก็กันแสงเมื่อตระหนักถึง 14 ดิฉันในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะตีร้านรวงจำนำท้องที่บ่ายกลางวันศุกร์เวลาอาหารกลางวันฉันปลงใจที่จะหยุดแห่งร้านจำนำที่จวนเจียนที่สุดก่อนกำหนดถึงนิวาสสถานก่อนหน้านี้ดีฉันได้เก็บข้อมูลลำดับที่ซีเรียลทั้งหมดแห่ง Gmail ของดิฉันไว้ก่อนหน้านี้แล้วกับยังคงเป็นเจ้าของกลักเกียร์ดิฉันก็พร้อมที่จะทดลองความเป็นเจ้าของหลังจากนั้น/ p> |

ดังนั้นดีฉันจึงเดินเข้าไปณโรงรับจำนำสรรพสิ่ง Cash America ด้วยตระบนสิงหบัญชรและเทียงเต็มไปหมดด้วยปืนไรเฟิลโจมตีเพื่อแลกเปลี่ยนโดยไม่จำเป็นต้องกล่าวโทษฉันชนมพรรษา 19 ปีnt.

ฉันพานพบกล่องดาลัดที่ถูกล็อคซึ่งเต็มไปด้วยกล้องยาสูบดังนั้นอีฉันจึงมองหาตัวผู้กบฏอายุจังและกล้องยาสูบ Nikon รุ่นใหม่ตงิดๆกล้องฟูลเฟรมเป็นศูนย์เลนส์แห่งหนไม่ใช่พวกอุปกรณ์เป็นศูนย์ร้านค้าดูเหมือนรกมากแห่งตอนเที่ยงของวันธรรมดาฉันตั้งแถวและคอยประมาณ 20 นาทีสุดท้ายนี้มันก็ถึงตาฉันอิฉันถามหนุ่มน้อยที่โต๊ะว่าเขาทั้งหลาย 19 ซื้อกล้องในสัปดาห์ที่ผ่านมาหรือไม่

อิฉันได้อ่านตวาดโรงรับจำนำไม่สามารถค้าอะไรตกลงที่พวกเขาซื้อตรงเวลา 10 ตอนหลังจากที่พวกเขาจับจ่ายใช้สอยดังนั้นฉันจึงบ่งบอกเขาแหวกล้องของฉันไม่ผิดขโมยด้วยกันฉันมีหมายเลขซีเรียตัดทอนังนั้นเราจึงเขียนมันยอมไปและเขาก็ไปไปแถวหลังไม่กี่ทอผ้านาทีเขากลับออกมาและย้อนถามว่าฉันได้โหนกรายงานของตำรวจหรือไม่ฉันบ่งบอกว่าใช่ด้วยกันแจ้งลำดับที่รายงานตำรวจชื่อนายทหาร 19 กับหมายเลขบ้ายของนกเขาให้เขาเขาหายป่วยเข้าไปในที่หลังใหม่เวลานี้ประมาณการ 10 นาที จำนำ iphone

สุดท้ายนี้ผู้จัดการก็ออกมาและบอกดีฉันว่าดิฉันจำเป็นต้องแจกตำรวจลงมาเขาไม่ชอบมองดูมีความสุขในที่สุดดิฉันก็ให้นกเขาบอกอิฉันว่าใช่จริงๆ ๆ แล้วเขาทั้งหลายมีกล้องของดีฉันอยู่ข้างหลังพวกเขา 19 เข้าคู่หมายเลขซีเรียล ทว่าฉันจำเป็นจะต้องให้ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์มาสอดส่องดูแลมันอีฉันโทรหาเจ้าหน้าที่แห่งฉันโหนกรายงานด้วยและเขาก็ปรากฏตัวขึ้นไปอีกประมาณทศนาทีต่อมานกเขาถามทางร้านว่าจะไม่ขายวัสดุและจ่ายพวกเขานำมันออกมาเพื่อที่จะที่ดิฉันจะได้มายืนยันตวาดเป็นของฉัน

ฉันต้องบ่งบอกว่าอีฉันไม่เคยคิดแหว I19 เห็นซ้ำดังนั้นเมื่อเขาวางกระเป๋าสรรพสิ่งฉันยอมบนเคาน์เตอร์และขยายซิปและข้าวของเครื่องใช้ทั้งหมดสรรพสิ่งฉันสิงสู่ในนั้นหัวใจของฉันก็ดิ้นแรงจากฉันถัน.ดีฉันไม่สมรรถเชื่อ 19 อีฉันพบมันและฉันจะเอามันหวนกลับ

ฉันเห็นแท็กถูกเชือดบนกระเป๋าที่อ่านได้มา $ 350ดังนั้นดิฉันจึงถามกลับผู้ชาย 1C กระเป๋ารถเมล์เกียร์ตรงนี้มีมูลค่ามากมายพันดอลลาร์ 26;พวกคุณจ่ายจริงหรือเปล่ากับ 350 หรือเปล่า 1D;การตอบสนองเป็นเพียงความเห็นฮึดฮัดนั่นบอกฉันสองสิ่ง: 1. เขาทั้งหลายรู้อย่างแน่แท้ว่าเลี่ยนถูกขโมย 2. ผู้จัดการรู้สึกรำคาญแห่งหนพลาดแต้มที่คงทำให้ห้างร้านสองโพกผ้าดอลลาร์

ผู้จัดการถือสิทธิ์ข้อมูล ID สิ่งของบุคคลสถานที่ขายเลี่ยนและมอบให้ตำรวจเลี่ยนเป็นสุภาพสตรีฉันคลางแคลงมากเพราะรอยเท้าอยู่ในตมถัดจากทางเข้าออกรถเลี่ยนเล็กกระทั่งของฉันมากกับภรรยาของฉันก็โดยใช่เหตุที่จะเดินเจียรที่นั่นดิฉันยังชักรูปรูปรอยเท้าด้วยเงินตราดอลลาร์ที่อยู่รองขนาด (ใช่อีฉันดู Law and Order และ CSI มากเกินไป)

เราลงเอยด้วยการส่งภาพถ่ายเป็นหลักโคนต่อบุคลากรและสายลับในข้อความตำรวจกับฉันไปออกไปข้างนอกกับเขาบอกฉันว่าเขาจักต้องประกอบด้วยนักสืบสถานที่เกี่ยวข้องและฉันหวังว่าจักได้ยินขนมจากเขาในไม่ช้าไม่มีเช่นไรที่จำเป็นต้องทำอีกกล้องยาสูบจะอยู่ที่ร้านรวงจำนำจนกระทั่งนักสืบด้วยกันฉันกรอกเอกสารและเราก็ลงมารับมัน

เขาบ่งบอกฉันตวาดพวกเขาไม่ได้ทำเลี่ยนเพื่อให้คะแนนรายงานด้วยกันร้านแปะโป้งต้องยื่นหมายเลขซีเรียลด้วยว่าสิ่งแบบนั้นดังนั้นฐานอาจดำรงอยู่ขึ้นในบั้นปลาย แต่ใครจะรู้ว่าต้องใช้เวลานานเท่าไหร่จึงได้โอกาสที่ค่อนข้างจะดีเกียจะถูกแยกออกลูกและทำการค้าโดยในเวลานั้นพวกเขาครอบครองเพียง 3 ทิวากาลจากความสามารถในการวางขาย